łagodne zmiany wywodzące się tkanki łącznej, są to workowato zwisające grudki lub guzki o średnicy najczęściej nie przekraczającej 2mm, chociaż mogą sięgać nawet 5cm. Zazwyczaj mają zabarwienie zbliżone do zdrowej skóry lub są nieco ciemniejsze. Najczęstsze lokalizacje to powieki, szyja, kark, plecy, pachy, pachwiny czy pod klatką piersiową. Zdarza się, że występują mnogo. Włókniaki miękkie często są uwarunkowane genetycznie, a prawdopodobieństwo ich rozwoju rośnie wraz z wiekiem.

Do innych przyczyn mogących mieć wpływ na ich powstawanie należą:

• ciąża – pod wpływem zmian hormonalnych na skórze mogą pojawić się różne zmiany, w tym także włókniaki,
• zespół policystycznych jajników,
• insulinooporność,
• otyłość,
• nadciśnienie tętnicze,
• dyslipidemia,
• zespół metaboliczny, czyli aterogenny profil lipidowy
• inne czynniki, jak np.: niewygodne ubrania, ciągłe pocieranie skóry paskiem, kołnierzem, łańcuszkiem; zwiększone pocenie się, częsty i długi pobyt na słońcu, częsta hipotermia niektórych obszarów skóry, przewlekłe ogniska zapalne na skórze, częste infekcje; niwłaściwa dieta, nadmierna wilgotność skóry, ukąszenia owadów itp.

Według badań u pacjentów, którzy mają kilkanaście lub kilkadziesiąt zmian na swoim ciele, występuje wyższy poziom cholesterolu całkowitego, glukozy czy trójglicerydów niż u osób, które nie mają włókniaków. Dlatego występowanie zmian na skórze powinno być sygnałem do tego, by wykonać niezbędne badania w kierunku chorób układu krążenia, a także wprowadzić zmiany w dotychczasowym stylu życia.

To zmiany skórne wywołane przez wirus brodawczaka ludzkiego HPV. Kurzajkaprzybiera średnicę od kilku do kilkunastu milimetrów, ma żółto-brązowy kolor i charakterystyczną, szorstką powierzchnię. Mogą występować pojedynczo lub grupowo. Najczęstszym miejscem występowania brodawek są dłonie i stopy. Kurzajki mają nieestetyczny wygląd i mogą powodować bolesność (zwłaszcza te zlokalizowane w okolicach stóp). Infekcjom sprzyja nie tylko ogólnie obniżona odporność, ale również zmiany na skórze (różnego rodzaju otarcia i skaleczenia). Szczególnie narażone na zachorowanie są także osoby przyjmujące leki obniżające odporność, osoby po przebyciu ciężkich, wyniszczających schorzeń oraz u których występują niedobory pokarmowe. Zarażenie następuje bezpośrednio poprzez kontakt z osobą zakażoną, używanie wspólnych przedmiotów np. ręczników, obuwia, korzystanie z niedezynfekowanych narzędzi kosmetycznych, a także w trakcie pobytu w publicznych łaźniach, saunach i basenach (wilgotne i ciepłe środowisko sprzyja rozwojowi wirusa).

to zmiany, które występują zazwyczaj na skórze twarzy, szyi, rąk i przedramion. Przypominają płaskie grudki, o błyszczącej powierzchni, nieznacznie wystają ponad skórę. Ich kolor wkomponowuje się w odcień skóry. Gdy dojdzie do zdrapania, mogą przybierać układ linijny i rozsiewać się. Przyczyną powstania jest wirus HPV, który wnikając do komórki, zespala swoje DNA z materiałem genetycznym komórki, i namnaża się razem z nią. Stąd częste występowanie tych zmian u osób młodych, których organizm dynamicznie się rozwija i podziały komórkowe występują bardzo często.

Kurzajka płaska to – podobnie jak inne typy brodawek – zmiana pojawiająca się bardzo często u osób po przeszczepach.

Czynniki predysponujące do rozwoju brodawek płaskich u nosiciela wirusa HPV to: obniżenie odporności organizmu,mikrouszkodzenia naskórka, przyjmowanie leków immunosupresyjnych, stosowanie glikokortykosteroidów, osłabienie organizmu.

Inne charakterystyczne objawy to:

• pojawianie się jednocześnie wielu zmian,
• tendencja do zlewania się zmian w jedno,
• płaska, dobrze odgraniczona od zdrowej skóry struktura,
• grudki przypominają przystawione do skóry szkło,
• błyszczenie,
• kolor wahający się od cielistego po ciemnobrunatny.

U osób z obniżoną odpornością mogą występować nawet wiele lat.

To łagodne zmiany o chropowatej powierzchni, sprawiają wrażenie nałożonych na powierzchnię skóry. Zwykle pojawiają się w obrębie tułowia. Charakteryzują się wypukłymi, grudkowatymi naroślami i szczelinami, w  których gromadzi się sebum i fragmenty naskórka. Brodawki łojotokowe mogą mieć różnorodne zabarwienie, od koloru skóry, poprzez żółtawy, odcienie brązu do ciemnobrązowej w postaciach barwnikowych.

Występowanie brodawek łojotokowych może być podyktowane czynnikiem genetycznym lub nadmierną ekspozycją na słońce, nie mają etiologii wirusowej – nie możemy się nimi zarazić od innych osób.

Najczęściej pojawiają się u osób dorosłych po 30. roku życia. Problem dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Brodawki łojotokowe nazywa się także brodawkami starczymi ze względu na charakterystyczne mnożenie się zmian wraz z wiekiem.

Charakterystyczne, niebolesne, kilkumilimetrowe grudki w kolorze białym lub żółtym, najczęściej pojawiają się w okolicy czoła, skroni, policzków. Mogą przybierać różne formy, np. przypominające płytkę lub rozlane zgrubienia o wyraźnie powiększonych porach, co nadaje powierzchni skóry wygląd skórki pomarańczy. Często występują w nich wydatne naczynia krwionośne. Mogą być powiązane z nadmiernym wydzielaniem łoju. Stanowią głownie problem estetyczny.

Żółte, grudkowe zmiany skórne, występujące zazwyczaj na powiekach w pobliżu wewnętrznego kącika oka, często symetrycznie po obu stronach, przybierają różne kształty i wielkość. Wykazują tendencję do powolnego rozrostu i zlewania się ze sobą.

Główną przyczyną powstawania żółtaków cholesterolowych jest nadmiar lipidów (cholesterolu) w organizmie i zaburzenia w przebiegu ich metabolizmu – makrofagi, czyli komórki żerne układu odpornościowego pochłaniają nadmiar cholesterolu, wskutek czego powstają komórki piankowate, które lokalizują się w skórze.

Małe, łagodne guzki skórne pochodzące z wewnątrznaskórkowej części przewodowej gruczołu ekrynowego. Zmiany najczęściej obserwuje się w okolicach oczu i górnej szczęki twarzy, rzadziej na kończynach, klatce piersiowej, brzuchu, pachach, narządach płciowych i pośladkach.

W większości przypadków gruczolaki potowe są nieszkodliwe i nie powodują objawów. Za powstałe zmiany skórne może odpowiadać proces zapalny. Występują przypadki rodzinne z dominującym dziedziczeniem, mogą mieć też podłoże hormonalne. Niektóre schorzenia wpływają na aktywność gruczołów potowych i mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia guzków potowych jak np. cukrzyca.